Անահիտ Անանյան-բանաստեղծություններ

Կյանքում լռել,
Տողերի մեջ հոսել, հորդել,
Գետակի պես, որ հունից ելել՝
Էլ չի գտնում իր մայր ծովին։

Կյանքում լռել՝
Բառերի հետ հորդ շառափել,
Անձրևի պես ,որ ամպից զատվել՝
Էլ չի մերվում իր մայր հողին։

Կյանքում լռել,
Երազներում սիրել ,սիրել,
Կամուրջ կապել սրտերի մեջ,
և այդպես էլ կիսատ թողնել։
...Իմ մատներն ամենաանսովոր
հեքիաթն էին խզբզելու
սրտիդ թերթերին...
Ես նրանց դատարկության
գրպանն եմ խոթել,
Ու քայլում եմ ,
Ինքս իմ մեջ տարօրինակ
երգ սուլելով։

***********************************************

Ամեն ինչ թողած՝
Կփախչեի քեզ հետ,
Այնտեղ, ուր վայրի
ձիերն են վրնջում
եզերքներում հեռու՝
Ամեն ինչ թողած՝
Կթափառեի քեզ հետ,
գտնելու երկինքն այն,
որտեղից
երեք խնձորներ են թափվում։
Ամեն ինչ թողած՝
Կապրեի քեզ հետ,
Չոր քարի վրա ,աշխարհից հեռու,
Ամեն ինչ թողած կմեռնեի քեզ հետ,
Շուրթերիս ժպիտն այն,
Երբ բախտավորները...
նույն օրն են մեռնում։

**************************************************

Վաղուց սովոր էի լռությանը,
Ինչու՞ խախտեցիր կոպիտ թխկոցով,
Ճնճղուկ կար նիրհած հոգուս քիվերին,
ինչու՞ արթնացրիր կոշտ հրմշտոցով...
Բերածդ ի՞նչ էր... Ցա՞վ.... 
Ինձ չես զարմացնի ոչ մի ցավով...
Ես տեսել եմ...
ինչպես են մեռնում հրեշտակները....